In gesprek met Johannes Mattiesing, partner in vastgoedinvestering
Arbeidsmigranten verdienen goede huisvesting
Huisvesting is een levensbehoefte. Eén die voor ieder mens op orde moet zijn. Een stelling waar weinig mensen het mee oneens zullen zijn. Veranderen we het woord ‘mens’ in ‘arbeidsmigrant’, wordt deze voor sommigen ineens discutabel. Johannes Mattiesing verbaast zich daarover: “De ongelijkheid begint al bij het aanvragen van speciale vergunningen voor het huisvesten van arbeidsmigranten. Ik vind dat waanzinnig. Wij Nederlanders hebben blijkbaar een andere status. Niet, als het aan FlexxInvestments ligt.”
Ik ben benieuwd wat Johannes bedoelt en ga met hem in gesprek. Om het standpunt ten aanzien van de huisvestiging van arbeidsmigranten helder te krijgen, stel ik voor het Golden Circle model van Simon Sinek te gebruiken, met daarin de Why-, How- en What-vraag.
“Daarmee kan ik het standpunt van FlexxInvestments prima toelichten,” reageert Johannes. Over de Why hoeft hij nauwelijks na te denken. Hij steekt direct van wal: “Vanuit overtuiging vinden wij dat je een ander dient te behand
De vorm mag anders
Johannes vervolgt: “Wij snappen dat arbeidsmigranten de wens hebben voor een zo laag mogelijke prijs te huren, omdat ze immers niet te veel geld besteden aan huisvesting. Vaak vanuit de intentie om met het verdiende geld weer iets op te kunnen bouwen in hun thuisland. Dat houdt in dat een appartement geen zeventig vierkante meter hoeft te zijn en dat de keuze om badkamer en keuken met elkaar te delen geen problemen hoeft te geven. De vorm mag dus anders.
Dat wil niet zeggen dat je op kwaliteit moet inboeten. Regelmatig zien we dat migranten worden uitgebuit, dat ze met veel te veel mensen in een woning worden gestopt waarin voorzieningen en veiligheid niet op orde zijn. Daar hoeven niet nog meer regels voor opgesteld te worden. Wat mij betreft kunnen we beter gezond verstand gebruiken: een woning die geschikt is voor vier personen, is dat simpelweg niet voor twaalf man.”
“Vanuit overtuiging vinden wij dat je een ander dient te behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden.”
Om de problematiek daarvan te duiden, leg ik Johannes het beeld voor dat migrantenhuisvesting bij mensen kan oproepen: Mannen, die in de bouw of haven werken, die op het balkon of in de rommelige achtertuin luidruchtig zijn, die bier drinken en harde muziek tot laat aanhebben. Buren, die dat niet waarderen, waardoor de sociale cohesie van een buurt onder druk komt te staan. “Herkenbaar”, stelt Johannes, “maar dat beeld zou toch niet anders zijn als je Nederlanders in grote aantallen in een woning huisvest? Dan krijg je dezelfde mate van overlast. Kijk maar eens naar bepaalde studentenhuizen”.
Andere behoefte, hetzelfde recht
Terug naar de arbeidsmigrant. Hij of zij komt hier om arbeid te verrichten en heeft een andere (woon)behoefte en andere toekomstplannen dan bijvoorbeeld een 26-jarige Nederlandse young professional die nu nog op de zolder van zijn ouders woont, maar wel graag op zichzelf wil. Toch? “Ja, precies,” antwoordt Johannes. “Ook deze jongere heeft recht op goede huisvesting en vist waarschijnlijk in dezelfde vijver als de migrant.”
Als ik Johannes naar de ‘how’ vraag, vertelt hij dat huisvesting voor arbeidsmigranten al enige tijd op de agenda van FlexxInvestments staat. De vastgoedbelegger heeft namelijk drie grote locaties in het land (Rotterdam, Ommeren en Ede) waar arbeidsmigranten wonen en is op dit moment in de Noordoostpolder met de ontwikkeling van een derde wooncomplex voor ongeveer 150 personen bezig.
Wisselwerking
Johannes: “Op geschikte locaties realiseren wij maatwerkwoningen voor arbeidsmigranten, zodat zij de bestaande woningmarkt – denk aan eengezinswoningen en appartementen – niet langer bezetten. Die ruimte komt daarmee beschikbaar voor bijvoorbeeld de young professional die nu nog op zolder woont, maar zijn vleugels hoort uit te slaan. Door het ene te doen, los je in feite het andere op. De migrant geniet van een goed gefaciliteerde, veilige en gezonde woning en de druk op de woningvoorraad wordt voor zoekenden verlaagd. Op deze wijze hebben onze investeringen een wisselwerking.”
“Wij investeren in en bouwen op geschikte locaties maatwerkwoningen voor deze doelgroep, zodat zij de bestaande woningmarkt – denk aan eengezinswoningen en appartementen – niet bezetten.”
Privacy
De ontwikkeling sluit naadloos aan op het eerdergenoemde uitgangspunt: behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden. “Inderdaad,” beaamt Johannes, “in dit geval is het ten noodzaak voor de keten en werkt het ten nut voor de arbeidsmigrant.” Als ik hem vervolgens vraag hoe een nieuwe, bijpassende woningwet er naar zijn idee uit zou moeten zien, kijkt Johannes even voor zich uit. “Ik zou willen dat iedere arbeidsmigrant een ruimte heeft waarin hij zich kan terugtrekken. Ik zou hem een beetje privacy willen geven, voor rust, persoonlijke spullen, bezinning.”
Lange termijn rendement voor de investeerders
Van de menselijk maat gaan we naar de zakelijke kant, ofwel de What. Want, what’s in it voor de investeerder? “Ach, daar kan ik heel kort over zijn,” zegt Johannes resoluut. “Ten eerste is er een enorme vraag naar huisvesting voor migranten. De druk op de woningmarkt is hoog en iedereen is ervan doordrongen dat het niet leefbaar is om twaalf migranten in een rijtjeshuis te stoppen. Ten tweede weten we dat onze economie inmiddels van deze arbeiders afhankelijk is geworden, we kunnen niet meer zonder hen. Wij zorgen voor woningen waar vraag naar is voor de lange termijn en waar zowel de voorzieningen als het beheer ervan op orde zijn. En ten derde: we zorgen voor evenredige spreiding van het risico door in een segment te investeren waarvan wij verwachten dat het verder groeit en waarin de vraagt hoog blijft. Dat biedt stabiliteit, veiligheid en lange termijn rendement. Dat is wat we onze investeerders wensen en wat FlexxInvestments biedt. Zo kennen we elkaar.”
Door: Barbara van Baarsel
